ΙΟΥΝΙΟΣ 2020
Λυχνάρι με στεφάνι – έπαθλο των Ακτίων
αρχές 2ου αι. μ.Χ.
Τα λυχνάρια, βασικό μέσο φωτισμού κατά την αρχαιότητα, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του οικιακού εξοπλισμού και της καθημερινής ζωής των κατοίκων της Νικόπολης. Πολύ συχνά συνοδεύουν τους ιδιοκτήτες τους στον τάφο ως κτερίσματα, ταφικά δηλ. δώρα, για να φωτίζουν το δρόμο τους στο αέναο ταξίδι τους στον Κάτω Κόσμο.
Τον νεκρό του τάφου αρ. 16 στη Βόρεια Νεκρόπολη της πόλης συνόδευαν μεταξύ άλλων τρία λυχνάρια. Ξεχωριστής σημασίας είναι το λυχνάρι 1173, χάρη στο διακοσμητικό του θέμα. Ένα στεφάνι εκτίθεται πάνω σε ένα περίτεχνο τραπέζι, κάτω από το οποίο βρίσκεται μία οινοχόη. Η επιγραφή ΑΚΤΙΑΚΑ, που έχει χαραχτεί λίγο χαμηλότερα, επιτρέπει την ταύτιση της παράστασης: το στεφάνι αποτελεί το έπαθλο νικητή στους ιερούς αγώνες της Νικόπολης, τα Άκτια.
Τα Άκτια ήταν αγώνες στεφανίτες, είχαν δηλαδή ως έπαθλο στεφάνι από καλάμια, δάφνη ή κισσό. Κατά τη διάρκεια των αγώνων τα στεφάνια επιδεικνύονταν πάνω σε ένα τραπέζι, την αγωνιστική τράπεζα.
Στη βάση του λυχναριού η επιγραφή ΚΑΡΠΟΥ δηλώνει το όνομα του τεχνίτη που το κατασκεύασε. Ο Κάρπος δραστηριοποιείται στις αρχές του 2ου αι. μ.Χ. και υπογράφει επίσης ολιγάριθμα λυχνάρια που έχουν βρεθεί εκτός Νικόπολης, στην Κόρινθο, την Πάτρα κ.α. Είτε πρόκειται για ντόπιο τεχνίτη είτε όχι, το τοπικής προέλευσης θέμα του ακτιακού στεφάνου δηλώνει τη λειτουργία εργαστηρίου παραγωγής λύχνων στη Νικόπολη.
Η παρουσία του λυχναριού στον τάφο φανερώνει ότι ο νεκρός του θα υπήρξε ακτιονίκης. Η συνύπαρξη του μάλιστα με λυχνάρι διακοσμημένο με τρία θεατρικά προσωπεία παραπέμπει σε αγώνες καλλιτεχνικούς.
Σήμερα εκτίθεται στην πρώτη αίθουσα του μουσείου, στην αφιερωμένη στη ρωμαϊκή πόλη ενότητα.
Δείτε το έκθεμα του μήνα στη Συλλογή
Επισκεφθείτε την ενότητα Η ρωμαϊκή πόλη
Φωτογραφική παρουσίαση
